O szkole
Początek istnienia szkoły był ściśle związany z potrzebami kadrowymi Fabryki Samochodów Ciężarowych w Starachowicach. Podstawę prawną do jej utworzenia stanowiła ustawa z dnia 15 lipca 1961 roku „O rozwoju systemu oświaty i wychowania”, w której to art. 12 zezwalał na organizowanie szkół przyzakładowych. Zgodnie z ustawą zakładanie, utrzymywanie i prowadzenie szkół przyzakładowych powierzone zostało zakładom pracy.
Inicjatorem powstania szkoły przyzakładowej Fabryki Samochodów Ciężarowych w Starachowicach było ówczesne kierownictwo zakładu: Tadeusz Sobiecki – kierownik Zakładowego Ośrodka Szkolenia Zawodowego i ówczesny dyrektor FSC – Wacław Michniewski. Inicjatywę tę w pełni poparło również Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie.
Z dniem 1 września 1962 roku rozpoczęła działalność Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących Młodocianych FSC.
W pierwszych latach istnienia była ona jeszcze dość ściśle związana z Zasadniczą Szkołą Zawodową podległą Ministerstwu Oświaty – zarówno poprzez wspólną bazę lokalową (budynek przy ulicy 1 Maja) jak i poprzez wspólną kadrę pedagogiczną. Obowiązki dyrektora w pierwszych miesiącach działalności szkoły pełnił Józef Łopaciuk (dyrektor Zasadniczej Szkoły Zawodowej Ministerstwa Oświaty), ale już w tym samym roku na to stanowisko powołano Józefa Ciszka – długoletniego nauczyciela starachowickiego szkolnictwa zawodowego i dotychczasowego kierownika warsztatów szkolnych.
W pierwszym roku szkolnym 1962/1963 w ZSZ dla Młodocianych uczyło się w trzech klasach w zawodach formierz, blacharz, monter instalacji sanitarnych 117 uczniów. Pierwszą organizacją społeczną na terenie szkoły była 18 drużyna harcerska.
W roku szkolnym 1963/64 szkoła była już samodzielną placówką oświatową. Jej pierwszymi stałymi nauczycielami zatrudnionymi w pełnym wymiarze godzin byli Krystyna Ciszek, Alicja Miernik (obecnie Dąbrowska), Krystyna Lewińska (obecnie Jadachowska) i Leonard Lewandowski. Praktyczną nauką zawodu kierował Waldemar Listek. Podstawową część kadry stanowili nauczyciele dochodzący z innych szkół oraz kadra inżynieryjno-techniczna FSC.
Warunki pracy szkoły były jednakże bardzo trudne. Nauka odbywała się w pomieszczeniach Zasadniczej Szkoły Zawodowej Ministerstwa Oświaty oraz w budynku Szkoły Podstawowej nr 1. Pomimo tych trudności szkoła rozrastała się. Mocnym jej atutem była pewność zatrudnienia absolwentów w macierzystym zakładzie pracy.
W roku szkolnym 1962/63 powstała również 2-letnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Dorosłych a w roku szkolnym 1964/65 Technikum Mechaniczne dla Pracujących na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej, co podniosło rangę szkoły i możliwość dalszego kształcenia się absolwentów szkół zawodowych. Technikum kształciło spawaczy, których szczególnie potrzebowała w tym czasie Fabryka Samochodów Ciężarowych.
24 grudnia 1965 roku zmarł dyrektor szkoły Józef Ciszek, wspaniały pedagog i przyjaciel młodzieży. Kierownictwo szkoły objął Zdzisław Majewski a na jego zastępców powołano Bolesława Tuszyńskiego i Jerzego Przeora.
W 1967 roku na terenie FSC utworzono Wydział Szkoleniowo-Produkcyjny, w którym pod kierunkiem wykwalifikowanych instruktorów uczniowie pobierali naukę zawodu, a także wykonywali zadania produkcyjne i remontowe. Stała współpraca nauczycieli teorii i praktycznej nauki zawodu zacieśniała związek między szkołą a fabryką. Wydziałem kierował Marian Jóźwik a jego zastępcą był Waldemar Listek.
We wrześniu 1967 roku szkoła kształciła już 765 uczniów. Wieloletnie starania dyrektorów szkoły: Józefa Ciszka i Zdzisława Majewskiego o stworzenie dla niej własnej bazy lokalowej, przy ogromnym poparciu Dyrekcji i Rady Zakładowej FSC, uwieńczone zostały sukcesem. Decyzja o wprowadzeniu do planów inwestycyjnych FSC budowy nowego gmachu szkolnego zapadła w roku 1963 a jesienią 1967 przystąpiono do przygotowania terenu. W końcu 1968 roku budynek stanął w stanie surowym a w rok później oddany został do użytku.
Należy podkreślić, że przy budowie bardzo zaangażowani byli nauczyciele, uczniowie i rodzice.
Szkoła nadal umacniała swoją pozycję w szkolnictwie zawodowym naszego miasta.
1 lutego 1969 została założona Państwowa Szkoła Techniczna dla Pracujących FSC. Kształciła się w niej młodzież, która nie podjęła studiów, ale chciała zdobyć kwalifikacje zawodowe.
W sierpniu 1969 roku został utworzony Zespół Szkół Zawodowych FSC, w skład którego weszły:
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa (młodzieżowa),
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Pracujących,
- Technikum Mechaniczne dla Pracujących,
- Państwowa Szkoła Techniczna dla Pracujących.
Dotychczasowy dyrektor Zdzisław Majewski nie doczekał chwili przeprowadzki do nowego budynku szkolnego, o który tak z uporem zabiegał. Zmarł w sierpniu tegoż roku.
Na stanowisko dyrektora zespołu powołano Stanisława Krawczykiewicza a jego zastępcami zostali: Bolesław Tuszyński, Jerzy Przeor i Franciszek Zarzycki.
W listopadzie 1969 roku szkoła przeniosła się do własnego, nowego budynku przy ulicy Szkolnej. Mieści się w nim 15 izb lekcyjnych, w tym 9 sal z zapleczami na pomoce dydaktyczne, pokój nauczycielski, świetlica, biblioteka, gabinety lekarskie oraz pomieszczenia dla personelu administracyjno – gospodarczego. Teren szkolny zajmuje 2,4 ha.
Warunki lokalowe, po późniejszym oddaniu do użytku sali gimnastycznej, stały się bardzo dobre.
W latach 70-tych podjęto intensywne starania, by szkołę i warsztaty szkolne wyposażyć w nowoczesne pomoce dydaktyczne i urządzenia zapewniające wysoki poziom kształcenia. Ambicje dyrekcji i pracujących tu nauczycieli sprawiły, że szkoła stawała się solidnym ogniwem kształcenia zawodowego w Starachowicach.
Zorganizowano klasopracownie języka polskiego, matematyki, elektrotechniki, fizyki i chemii, technologii i rysunku zawodowego.
Podkreślić należy, że wiele pomocy dydaktycznych wykonali uczniowie szkół dla pracujących w ramach prac dyplomowych. Najciekawsze z nich były prezentowane na wystawie pomocy naukowych w Politechnice Świętokrzyskiej.
Kadra pedagogiczna szkoły stabilizowała się. Zdecydowaną jej większość stanowili w latach 70-tych nauczyciele stali. Wielu z nich systematycznie podnosiło swoje kwalifikacje. Równocześnie następował rozwój życia kulturalnego szkoły.
Koła humanistyczne działające pod kierunkiem polonistek: Krystyny Ciszek, Krystyny Lewińskiej-Jadachowskiej i Teresy Dumy przygotowywały ciekawe programy artystyczne, wieczornice, konkursy. Tradycją stały się wyjazdy nauczycieli z młodzieżą do teatrów w Warszawie, Łodzi i Kielcach.
Uzdolniona młodzież miała szanse rozwijać swoje umiejętności w zespole muzycznym, który prowadził Waldemar Listek, w kole fotograficznym prowadzonym przez Bogdana Fiedorowicza i Andrzeja Tuza.
Rozwijały się organizacje młodzieżowe. Prężnie działało koło Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej prowadzone przez rusycystki: Jadwigę Borlińską i Ewę Gawlik. Koło nawiązało współpracę z równorzędną szkołą w Kijowie. Za swoją działalność otrzymało liczne dyplomy i Złotą Oznakę Honorową TPPR.
Młodzi sportowcy osiągali dobre wyniki ćwicząc w Szkolnym Kole Sportowym pod okiem Mieczysława Gierczaka.
LATA 70-te
W szkole odbywały się ważne imprezy oświatowe. W kwietniu 1970 roku miała miejsce Ogólnopolska Konferencja Metodyczna nauczycieli języka polskiego uczących w szkołach podległych Ministerstwu Przemysłu Maszynowego. W przygotowanie i przebieg konferencji duży wkład pracy włożyły polonistki: Krystyna Ciszek i Krystyna Lewińska-Jadachowska.
W tym samym roku szkoła była organizatorem uroczystej inauguracji XII Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym, w której przygotowaniu współuczestniczyli członkowie organizacji młodzieżowych ZHP i ZMS.
W 1973 roku polonistka Teresa Duma wraz z uczniami zorganizowała sesję popularno-naukową poświęconą 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika.
Zadbano również o wystrój szkoły. Trwałym elementem dekoracyjnym istniejącym do dziś jest nawiązujący do historii przemysłu staropolskiego i regionu wystrój holu na II piętrze wykonany przez artystę plastyka Bogusza Salwińskiego, starachowiczanina z pochodzenia.
Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było przyznanie uczniowi Ryszardowi Borkowskiemu „Medalu za odwagę” za uratowane życia dwojga tonących dzieci.
W 1976 roku zaszły zmiany w kadrze kierowniczej szkoły. Odszedł dyrektor Stanisław Krawczykiewicz oraz jego zastępcy Zbigniew Krajewski i Marian Łukawski. Od września dyrektorem szkoły został Mieczysław Suchecki, funkcje zastępców powierzono Januszowi Zganiaczowi i Stefanowi Zuwale.
W połowie lat 70-tych zakończono modernizację hali sportowej, rozpoczęto budowę kompleksu boisk szkolnych, uzupełniono wyposażenie pracowni przedmiotowych w nowoczesne pomoce dydaktyczne.
W roku szkolnym 1978/79 nastąpiły zmiany w kierownictwie ZSZ FSC. Na stanowisko dyrektora szkoły został powołany Zygmunt Przydatek, zaś wicedyrektorami zostali: Mieczysław Suchecki i Janusz Zganiacz.
W marcu 1979 r. szkoła otrzymała sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kielcach, dyrektorzy starachowickich szkół, Fabryki Samochodów Ciężarowych i innych zakładów pracy. Rangę tego uroczystego dnia uświetnił piękny program artystyczny w wykonaniu uczniów, przygotowany przez nauczycielki języka polskiego.
Od roku szkolnego 1978/79 wzięła swój początek również tradycja „Pasowanie na metalowca” absolwentów Zasadniczej Szkoły Zawodowej FSC. Z rąk dyrektora zakładu otrzymywali oni akt nominacji, regulamin pracy i proporczyk zakładu.
Nauczyciele o wysokich kompetencjach merytorycznych współpracowali z Komisją Programową Ministerstwa Przemysłu Maszynowego w opracowywaniu programów nauczania dla różnych zawodów. Wymienić tu należy Janusza Zganiacza, Zbigniewa Sokoła, Zdzisława Szymańskiego, Czesława Nowaka, Waldemara Listka, Mieczysława Sucheckiego, Tadeusza Majewskiego i Janusza Skibińskiego.
Nauczyciele Zbigniew Sokół i Czesław Nowak zostali wyróżnieni przez Wojewódzką Radę Postępu Pedagogicznego za nowatorskie rozwiązania dydaktyczne.
LATA 80-te
W 1984 roku w szkole powstał Ośrodek Szkolenia Kierowców, w którym uczniowie klas, szczególnie o profilu mechanik pojazdów samochodowych, zdobywali niezbędne dla ich przyszłej pracy zawodowej umiejętności kierowania pojazdami mechanicznymi i świadectwa prawa jazdy. W jego działalność zaangażowani byli nauczyciele: Zdzisław Szymański, Roman Bartosik, Krzysztof Glina, Tomasz Jankowski i Andrzej Sokół.
W latach 80-tych odbywało się w szkole wiele imprez o charakterze patriotycznym, między innymi obchody 300 rocznicy odsieczy wiedeńskiej, obchody rocznic odzyskania niepodległości. W ramach organizowanej corocznie w mieście Wiosny Artystycznej szkoła uzyskiwała liczne nagrody i wyróżnienia.
Nauczyciele i uczniowie włączali się w wiele akcji społecznych, jak: niesienie pomocy ofiarom powodzi w Płocku, zbiórka pieniędzy na Szpital Pomnik Matki Polki.
Szkolne Koło Polskiego Czerwonego Krzyża, kierowane przez nauczycielkę Lidię Przygodę, zdobyło Nagrodę Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kielcach za zajęcie I miejsca w konkursie „Młodość-Trzeźwość”.
Sukcesy odnosiła też Szkolna Komenda Ochotniczych Hufców Pracy. Zrzeszona w nich młodzież otrzymywała wiele podziękowań i listów gratulacyjnych od różnych zakładów pracy.
Dobrze pracowało Szkolne Koło Sportowe. W roku szkolnym 1983/84 nagrodzone zostało pucharem i dyplomem za najlepiej zorganizowaną działalność na terenie województwa kieleckiego a w 1985 roku medalem za zasługi w upowszechnianiu rekreacji fizycznej przyznanym przez Zarząd Główny Towarzystwa Kultury Fizycznej i Turystyki.
W roku szkolnym 1987/88 zorganizowano uroczyste obchody jubileuszowe 25-lecia Zespołu Szkół Zawodowych FSC. Stały się one okazją do podsumowania imponującego dorobku szkoły, która umożliwiła zdobycie zawodu tysiącom uczniów, dając zakładom pracy w całym kraju wykwalifikowanych pracowników.
LATA 90-te
Po odejściu na emeryturę dyrektorów – Zygmunta Przydatka i Mieczysława Sucheckiego od listopada 1990 roku funkcję dyrektora szkoły objął Tomasz Jankowski, jego zastępcami zostali Janusz Zganiacz i Marian Łukawski.
Przez 29 lat Zespół Szkół Zawodowych istniał jako szkoła przyzakładowa. Fabryka Samochodów Ciężarowych była inwestorem szkoły, miejscem praktycznej nauki zawodu, zakładem zatrudniającym jej absolwentów. Szkoła współpracowała ze wszystkimi oddziałami zakładu, z Zakładowym Domem Kultury, z Klubem Sportowym „STAR”. Macierzysty zakład pracy umożliwiał młodzieży wyjazdy bezpłatne na obozy wypoczynkowe i sportowe w okresie zimowym i letnim do Muszyny, Łeby, Człuchowa, Kołobrzegu, Sopotu i Mikołajek.
W czasie istnienia ZSZ FSC dyplomy uprawniające do wykonywania zawodu otrzymało:
- 4262 uczniów Zasadniczej Szkoły Zawodowej,
- 458 uczniów Liceum Zawodowego,
- 119 uczniów Szkoły Przysposabiającej do Zawodu,
- 1380 słuchaczy Technikum Mechanicznego dla Pracujących,
- 219 słuchaczy Średniego Studium Zawodowego,
- 488 słuchaczy Policealnego Studium Zawodowego (przekształconego z Państwowej Szkoły Technicznej).
Zachodzące od 1990 roku zmiany polityczne w kraju, objawiające się między innymi zmianami w kierowaniu gospodarką narodową, restrukturyzacja przemysłu, poszukiwanie przez zakłady pracy oszczędności finansowych, spowodowały, że w styczniu 1991 roku Fabryka Samochodów Ciężarowych przekazała szkołę Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kielcach. Od 1 września tegoż roku szkoła otrzymała nazwę Zespół Szkół Zawodowych nr 3 w Starachowicach.
W skład Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 wchodziły następujące szkoły:
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 3,
- Liceum Zawodowe nr 3,
- Technikum Mechaniczne dla Pracujących,
- Szkoła Przysposabiająca do Zawodu.
W dalszym ciągu warsztaty mieściły się na terenie Zakładów Starachowickich „STAR” S.A.(powstałych w wyniku przekształcenia Fabryki Samochodów Ciężarowych w Spółkę Akcyjną) i bez większych zmian przebiegała praktyczna nauka zawodu, ale nie wszyscy uczniowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej mogli być młodocianymi pracownikami Zakładów.
Kierownikiem warsztatów szkolnych został Tadeusz Majewski, jego zastępcą Stanisław Zielonka a po jego odejściu na emeryturę od 1992 roku Andrzej Krakowiak.
9 listopada 1991 roku w budynku szkoły odbywały się uroczystości jubileuszowe z okazji 70-lecia szkolnictwa zawodowego w Starachowicach. Uczestniczyli w nich przedstawiciele władz miasta, kuratorium, dyrektorzy i pracownicy wszystkich szkół zawodowych, absolwenci, uczniowie i rodzice.
Od 1 września 1995 roku szkoła współpracuje z Ośrodkiem Szkolenia i Wychowania w Starachowicach, którym kieruje dyrektor Ryszard Gołębski. Przedmiotów teoretycznych uczniowie Ośrodka uczą się w Zasadniczej Szkole Zawodowej a zajęcia praktyczne odbywają w warsztatach Ośrodka Szkolenia i Wychowania. Równocześnie uczniowie Ośrodka Szkolenia i Wychowania mają szczególny wkład przy pracach związanych z modernizowaniem budynku szkoły.
Uczniowie i grono pedagogiczne często śpieszą z pomocą potrzebującym, pomagają finansowo ofiarom klęsk żywiołowych, ślą pomoc dla Polskiego Związku Niewidomych, pomagają ciężko chorym kolegom. Członkowie Szkolnego Koła PCK opiekują się osobami niepełnosprawnymi.
W 1997 roku młodzież szkolna zorganizowała „marsz przeciwko przemocy”.
Od roku 1996 młodzież uczestniczy w wymianie polsko-niemieckiej. Uczniowie Ośrodka i Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 wyjeżdżają corocznie do Schweinfurtu` w Niemczech, a młodzież niemiecka przyjeżdża do Starachowic. Organizatorem tych kontaktów jest Starachowickie Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych.
5 sierpnia 1998 szkoła okryła się żałobą. Niespodziewanie zmarł dyrektor Tomasz Jankowski, człowiek o wielkim sercu i pogodzie ducha. Żył problemami szkoły, odnosił się do uczniów z szacunkiem i życzliwością, był zawsze otwarty na propozycje i prośby nauczycieli.
W roku 1999, w ramach konkursu „Młode Drogi do Europy”, nasi uczniowie znaleźli się wśród 15 najlepszych szkół w Europie. Opracowany przez nich projekt dotyczący renowacji cmentarza wojennego z I wojny światowej w Bodzentynie prezentowały w Berlinie uczennice Ewelina Kaczmarczyk z Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Dorosłych i Agnieszka Seweryn z Liceum Zawodowego. Wśród gości uczestniczących w prezentacji znaleźli się poseł na Sejm R.P. Grzegorz Walendzik, członek zarządu powiatu starachowickiego Cezary Berak, nauczyciel języka niemieckiego ZSZ nr 3 Adam Stanik, dyrektor Ośrodka Szkolenia i Wychowania w Starachowicach Ryszard Gołębski.
Przy udziale kolegów niemieckich uczniowie wykonali dwie tablice informacyjne w języku polskim i niemieckim, makietę plastyczną cmentarza w Bodzentynie wg sporządzonych fotografii i inwentaryzacji mogił żołnierskich, uporządkowali teren cmentarza.
LATA 2000 …
W roku szkolnym 2000/2001 w ramach następnego projektu „Na tropach kultur przemysłu-kształtowanie osobliwości techniki” młodzież polska i niemiecka wykonała prace renowacyjno-porządkowe na terenie Wielkiego Pieca w Starachowicach.
W wyniku przeprowadzonego konkursu, od października 1998 r. na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 powołany został Czesław Nowak. Zastępcami zostali: Janusz Zganiacz i Teresa Duma, która pełniła już tę funkcję od roku 1995, a od września 2000 roku w miejsce odchodzącego na emeryturę Janusza Zganiacza stanowisko wicedyrektora objął Janusz Skibiński.
Z dniem 1 stycznia 1999 r. prowadzenie i finansowanie szkoły przejął starosta powiatu starachowickiego. Zmiana ta wraz z jednocześnie wdrażaną reformą oświaty spowodowała konieczność opracowania przez dyrekcję szkoły nowej strategii działania, której realizacja pozwoli na dalszy rozwój szkoły w nowych prawnych uwarunkowaniach.
Misją Zespołu Szkół Zawodowych nr 3 jest i będzie:
- Przygotowanie absolwenta gotowego do podjęcia działań w nowoczesnej gospodarce.
- Przygotowanie do aktywności zawodowej w nowych uwarunkowaniach rynku pracy oraz do dalszego kontynuowania nauki.
- Wychowanie człowieka o wysokiej kulturze osobistej.
- Podtrzymywanie tradycji szkoły wielopokoleniowej.
Dewizą naszych działań wychowawczych są słowa Karola Wojtyły (z listu z dnia 30 października 1970r.): „Dobra szkoła – to przede wszystkim mądra szkoła. Niechaj w pracy wychowawczej wszyscy zaangażowani w nią ludzie, zarówno wierzący, jak poszukujący i niewierzący, poczują się związani najpiękniejszym zadaniem – zadaniem cierpliwego i pełnego spokojnej mądrości ukazywania dojrzewającym ludziom, jak być człowiekiem naprawdę…”.
Dyrekcja szkoły i grono pedagogiczne z pełnym zaangażowaniem i odpowiedzialnością podejmują działania związane z reformą szkolnictwa.
Nauczyciele poszukują nowoczesnych rozwiązań, aby przygotować młodzież do życia i pracy w nowoczesnym świecie. Wkładają wiele wysiłku w dobre przygotowanie uczniów do pracy i do dalszych studiów. Kształcenie oparte jest na najnowszych metodach i programach dydaktycznych wspomaganych multimedialną techniką komputerową.
Wielu absolwentów podejmuje naukę na wyższych uczelniach (politechniki, uniwersytety, akademie ekonomiczne, wychowania fizycznego, szkoły wojskowe, seminaria duchowne).
Dużą rolę w kształceniu zawodowym i ogólnorozwojowym odgrywa biblioteka szkolna. Mimo skromnych warunków lokalowych posiada bogaty, ponad 20-tysięczny księgozbiór. Ze zbiorów wypożyczalni i czytelni korzystają bardzo często uczniowie ich rodzice i nauczyciele.
Życie kulturalne szkoły ściśle wiąże się z rocznicami patriotycznymi, takimi jak Dzień Niepodległości, Dzień Konstytucji 3 Maja. Do tradycji szkoły należą też piękne i ciepłe wigilie szkolne, wesołe i pomysłowe imprezy związane z pierwszym dniem wiosny oraz atrakcyjnie zorganizowane dni sportu szkolnego.
Młodzież chętnie i licznie uczestniczy w konkursach: „Z mitologią za pan brat”, „Czy znasz Mickiewicza?”, „Sprawni jak żołnierze”, „Kochasz swoją ojczyznę”, „Szkolny mistrz ortografii i języka polskiego”.
W ramach wymiany polsko-niemieckiej, poprzez Fundację Rozwoju Systemu Edukacji Socrates realizowany jest projekt językowy Comenius wspólnie z placówką oświatową OKB z niemieckiego miasta Helmstedt.
Uczniowie starają się osiągać jak najlepsze wyniki w nauce.
W roku szkolnym 2000/2001 uczennica klasy IVm Liceum Zawodowego Bożena Cholewińska otrzymała za bardzo dobre wyniki w nauce stypendium Prezesa Rady Ministrów, a w następnym roku szkolnym Agnieszka Seweryn z klasy III m.
W listopadzie 2001 roku powstał Szkolny Klub Europejski. Klub ten działa w ramach ogólnopolskiej sieci klubów europejskich i ma za zadanie propagowanie wiedzy o Unii Europejskiej i krajach należących do tej organizacji. Pierwszym przewodniczącym klubu został uczeń II klasy Liceum Zawodowego Piotr Kieszkowski. Opiekę pedagogiczną nad SKE sprawują nauczyciele: Radosław Derlatka, Arkadiusz Nowak i Mariusz Majewski. Uczniowie przygotowują informacje związane z krajami Unii Europejskiej, opracowują własną stronę internetową, gazetkę szkolną(we współpracy z Samorządem Szkolnym), organizują spotkania z przedstawicielami SKE z innych szkół.
W związku z bardzo trudną sytuacją ekonomiczną wielu rodzin z naszego miasta i okolicznych gmin Rada Rodziców i dyrekcja szkoły pomagają uczniom z najbiedniejszych rodzin. Z zasobów Rady Rodziców finansowane są zakupy zimowej odzieży.
Wiosną 1999 roku zarząd STAR S.A. podjął decyzję o likwidacji warsztatów szkolnych. Decyzja ta spowodowała konieczność poszukiwania innych możliwości zapewnienia młodzieży odbywania praktycznej nauki zawodu i praktyk zawodowych.
Problem ten został pomyślnie rozwiązany. Uczniowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej i Liceum Zawodowego pobierają praktyczną naukę zawodu i odbywają praktyki zawodowe w Centrum Kształcenia Praktycznego oraz w wielu starachowickich przedsiębiorstwach i zakładach rzemieślniczych. Prace te koordynują: kierownik szkolenia praktycznego Tadeusz Majewski i jego zastępca Andrzej Krakowiak.
W sierpniu 2001 roku zostało podpisane porozumienie między Zespołem Szkół Zawodowych nr 3, Starostwem Powiatowym, Kuratorium Oświaty a Zarządem STAR TRUCKS w sprawie współdziałania w zakresie organizacji i prowadzenia praktycznej nauki zawodu i opieki wychowawczej w utworzonej przez spółkę pierwszej klasie szkoły zasadniczej w zawodzie: mechanik – monter maszyn i urządzeń. Od września 2001 roku rozpoczęto realizację wspólnie uzgodnionego programu zajęć praktycznych w oparciu o bazę warsztatową i kadrę STAR TRUCKS. Szkoła realizuje kształcenie teoretyczne zgodnie z obowiązującymi podstawami programowymi.
W październiku 2001 roku odbyło się uroczyste oddanie do użytku warsztatu szkoleniowego połączone z poświęceniem przez opata Zakonu Cystersów w Wąchocku o. Eustachego Kocika i dziekana z parafii Wszystkich Świętych ks. Józefa Domańskiego.
W uroczystościach uczestniczyli starosta Mieczysław Sławek, członek zarządu ds. edukacji Anna Rynio, wicekurator Barbara Romanowska, wizytator naszej szkoły Joanna Śmiech, przewodnicząca Rady Rodziców i inni zaproszeni goście.
Od czterdziestu lat opiekę zdrowotną nad uczniami sprawuje Zakład Opieki Zdrowotnej mieszczący się przy ulicy Radomskiej (dawniej Przemysłowy Zakład Opieki Zdrowotnej).
Do roku 1999 uczniowie i pracownicy szkoły korzystali z usług internisty i stomatologa w dwóch gabinetach lekarskich na terenie szkoły a w zakresie opieki specjalistycznej w PZOZ.
Po reformie służby zdrowia na terenie szkoły funkcjonuje gabinet medycyny pracy, w którym przeprowadzane są badania wstępne i okresowe oraz zapewniona jest bieżąca opieka medyczna. Porad udziela lekarz-internista.
Lekarze i pielęgniarki czynnie uczestniczą w realizacji szkolnego programu oświaty zdrowotnej. Dzięki dobrze układającej się współpracy pomiędzy lekarzami i pielęgniarkami szkolnymi oraz nauczycielami i rodzicami istnieje pełne rozeznanie o stanie zdrowia uczniów i możliwość prowadzenia odpowiedniej profilaktyki.
Wielu ludzi zrozumiało potrzebę wspomagania szkoły i dzięki nim możliwe było dotychczas zbudowanie kompleksu boisk lekkoatletycznych, wykonanie remontu hali sportowej, zmiana podłoża w salach lekcyjnych i korytarzach, rozpoczęcie wymiany okien w szkole, uzupełnienie wyposażenia w pracowni komputerowej, przeprowadzenie remontu szatni szkolnej.
Dyrekcja szkoły, rodzice i nauczyciele pragną serdecznie podziękować tym wszystkim, którzy swoimi działaniami pomagają młodzieży pragnącej zdobyć wykształcenie i przygotowanie do pracy zawodowej.